Bazılarını bir tebessüm mutlu eder,
Kimine Cem yılmazı getirsen burun kıvırır.
Kimi insanı bir omza dokunmak memnun eder,
Kimi insanı omzunun üstünde taşısan, başına ayaklarını
basmak ister.
Birazına günaydın demek mutlu eder,
Bir çoğuna şiir yazsan, kafiyesini beğenmez.
Kimi insan varlığına saygı duyulması memnun eder,
Kimi insanlar sadece ben konuşayım, sazı elinden bıraktığı
an boşlukta suratını asar.
Çok azını beynini temizleyip iki dakika dinlemek mutlu eder,
Çoğunu bütün varlığınla dinlersin, daha çok dinle, sadece
ben var olayım ister.
Kimi insana hatasını söylersin, teşekkür eder, ders çıkarır
memnun olur,
Kimilerine hatalarını söylersin, ilk fırsatta tepene çökmek
planının peşine düşer,
Çok azını översin, yerin dibine girer, yapma böyle şeyler,
bizlik bir şey yok der,
Çok çok fazlası ise senin övmene gerek bırakmadan, ortalığı
yalar yutarlar, yine de mutlu olmaz.
Kimisi bilgi paylaşır, ekmek paylaşır mutlu olur,
Kimisine canını versen, külünü denize ben savurmam diyerek
mutsuzluğunu paylaşır.
Bir çoğuna çay ısmarlarsın, içimi ısıttın der memnun olur,
Kimisine çölün ortasında soğuk su versen, bunun buzuna
nerede diye surat asar.
Bazılarının yanında olursun, varlığınla mutlu olur, memnun
olur,
Birazı da zor günlerinde yanında olduğunu unutup, her
fırsatta yollara muz kabuğu yığar, kafanın üstüne dikilsen bile mutlu ve memnun
olmaz.
Kimisine bir cümle kurarsın mektup yapar, çoğaltır, memnun
olur.
Bir çoğuna kitap yazsan okumak yerine imla hatalarını arar,
bulsa da, bulmasa da mutlu olmaz.
Herkesin mutluluk ve memnuniyet algısı çok çok farklı. Herkesi
mutlu ve memnun etmeninin imkanı yoktur. Ne yapalım o zaman; Evrensel olalım
yeter.
Herkesi mutlu ve memnun edeyim derken, başkalarının mutluluk
ve memnuniyet algısına meze olmamak umuduyla, mutluluklar dilerim….
Yorumlar
Yorum Gönder